Twee Limburgse scholen behouden schooluniform
Terwijl in de rest van Vlaanderen het schooluniform aan een revival toe is, blijven in Limburg slechts twee scholen vasthouden aan deze traditie, beiden al dan niet toevallig in Genk.
“Het uniform wordt hier niet meer in vraag gesteld”, zegt Marleen Billen, directeur van Instituut Immaculata Don Bosco in Genk.
“Het schooluniform is er al zo lang als de school bestaat, sinds het einde van de jaren vijftig”, weet Els Dierickx, adjunct-directeur van het Onze-Lieve-Vrouw Lyceum in Genk. Dat is, naast het Instituut Immaculata Don Bosco, de enige school in Limburg waar de leerlingen een uniform moeten dragen. En dat zal niet zo snel veranderen, denkt Dierickx.
“Enkele jaren geleden hebben we, in overleg met leerlingen en ouders, besloten om het uniform te behouden.” Ook bij de collega’s van Instituut Immaculata in Genk houdt men vast aan het uniform. “Hier wordt het uniform niet meer in vraag gesteld”, meent directeur Marleen Billen.
Geen rivaliteit
De redenen zijn divers, maar “het sociale aspect primeert”, zegt Dierickx. “Er is geen rivaliteit onder de leerlingen omwille van de kledij.” De jongens, die nog maar tien jaar toegelaten worden tot dit voormalige vrouwenbastion, reageren “opvallend positief” op het uniform, meent Dierickx. “Ze vinden het gemakkelijk.”
Ouders zijn dan weer te vinden voor het aspect van tucht en discipline, weet Dierickx. Ook in het Instituut Immaculata Don Bosco ligt het gelijkheidsbeginsel aan de basis van de keuze voor het uniform. “Elke leerling is evenwaardig”, vertelt directeur Marleen Billen. “Zo wordt er geen onderscheid gemaakt tussen rang of stand.”
Cachet
Het uniform van het Lyceum bestaat sinds jaar en dag uit twee kleuren: donkergroen en wit. “Over de kleur groen is er wel eens discussie met de meisjes”, lacht Dierickx. “Maar het moet dónkergroen zijn.”
De meisjes dragen een donkergroene rok, speciaal gemaakt voor de school. Die dragen ze in de zomer, “en bij feestelijke gelegenheden”, zegt Dierickx. In de winter mogen de meisjes, net zoals de jongens, een zwarte lange broek dragen. Alle andere kledingstukken moeten wit of donkergroen zijn. Het uniform geeft de school internationaal cachet, meent Dierickx. “Er is een Engelse school waar ongeveer hetzelfde uniform gedragen wordt.”
Het Don Bosco-uniform is donkerblauw met wit: een lange broek voor de jongens, en een blauwe rok voor de meisjes, die op school verkocht wordt. Ook de eigen witte en donkerblauwe t-shirts gaan vlot van de hand, weet Billen.
Flashy truitje
Natuurlijk testen de leerlingen de grenzen af van wat kan, geeft Billen toe. “Zo is de keuze van de jas vrij. Soms komt er iemand op school aan met een flashy truitje over het uniform. “Da’s een jas”, is dan het excuus. Die gaat onverbiddelijk uit.” Ook de jongens komen wel eens klagen, “omdat ze in de zomer een lange broek moeten dragen. Nee, dan maak ik geen uitzondering.”
In het algemeen valt het met die discussies goed mee, vindt Billen. “De leerlingen weten op voorhand dat ze kiezen voor een school met uniform.” Uiteindelijk is een uniform de gemakkelijkste oplossing voor een school, besluit Marleen Billen. “Kleding op school is nooit echt vrij. Dan moet je telkens nieuwe regels opleggen.”
“Het schooluniform is er al zo lang als de school bestaat, sinds het einde van de jaren vijftig”, weet Els Dierickx, adjunct-directeur van het Onze-Lieve-Vrouw Lyceum in Genk. Dat is, naast het Instituut Immaculata Don Bosco, de enige school in Limburg waar de leerlingen een uniform moeten dragen. En dat zal niet zo snel veranderen, denkt Dierickx.
“Enkele jaren geleden hebben we, in overleg met leerlingen en ouders, besloten om het uniform te behouden.” Ook bij de collega’s van Instituut Immaculata in Genk houdt men vast aan het uniform. “Hier wordt het uniform niet meer in vraag gesteld”, meent directeur Marleen Billen.
Geen rivaliteit
De redenen zijn divers, maar “het sociale aspect primeert”, zegt Dierickx. “Er is geen rivaliteit onder de leerlingen omwille van de kledij.” De jongens, die nog maar tien jaar toegelaten worden tot dit voormalige vrouwenbastion, reageren “opvallend positief” op het uniform, meent Dierickx. “Ze vinden het gemakkelijk.”
Ouders zijn dan weer te vinden voor het aspect van tucht en discipline, weet Dierickx. Ook in het Instituut Immaculata Don Bosco ligt het gelijkheidsbeginsel aan de basis van de keuze voor het uniform. “Elke leerling is evenwaardig”, vertelt directeur Marleen Billen. “Zo wordt er geen onderscheid gemaakt tussen rang of stand.”
Cachet
Het uniform van het Lyceum bestaat sinds jaar en dag uit twee kleuren: donkergroen en wit. “Over de kleur groen is er wel eens discussie met de meisjes”, lacht Dierickx. “Maar het moet dónkergroen zijn.”
De meisjes dragen een donkergroene rok, speciaal gemaakt voor de school. Die dragen ze in de zomer, “en bij feestelijke gelegenheden”, zegt Dierickx. In de winter mogen de meisjes, net zoals de jongens, een zwarte lange broek dragen. Alle andere kledingstukken moeten wit of donkergroen zijn. Het uniform geeft de school internationaal cachet, meent Dierickx. “Er is een Engelse school waar ongeveer hetzelfde uniform gedragen wordt.”
Het Don Bosco-uniform is donkerblauw met wit: een lange broek voor de jongens, en een blauwe rok voor de meisjes, die op school verkocht wordt. Ook de eigen witte en donkerblauwe t-shirts gaan vlot van de hand, weet Billen.
Flashy truitje
Natuurlijk testen de leerlingen de grenzen af van wat kan, geeft Billen toe. “Zo is de keuze van de jas vrij. Soms komt er iemand op school aan met een flashy truitje over het uniform. “Da’s een jas”, is dan het excuus. Die gaat onverbiddelijk uit.” Ook de jongens komen wel eens klagen, “omdat ze in de zomer een lange broek moeten dragen. Nee, dan maak ik geen uitzondering.”
In het algemeen valt het met die discussies goed mee, vindt Billen. “De leerlingen weten op voorhand dat ze kiezen voor een school met uniform.” Uiteindelijk is een uniform de gemakkelijkste oplossing voor een school, besluit Marleen Billen. “Kleding op school is nooit echt vrij. Dan moet je telkens nieuwe regels opleggen.”